ปัจจัยสองประการที่ทำให้เกิดการขึ้นฟูของไดคัท คุณภาพกระดาษ และการขึ้นรูป

01 ผลกระทบของคุณภาพกระดาษต่อขุยในการไดคัท

เนื่องจากผู้ค้ามีความต้องการบรรจุภัณฑ์ที่สูงขึ้นและสูงขึ้นสำหรับผลิตภัณฑ์ระดับไฮเอนด์บางประเภท โรงงานบรรจุภัณฑ์และการพิมพ์จึงมักเลือกใช้กระดาษแข็งสีขาว กระดาษแข็งเคลือบทอง กระดาษแข็งสีเงิน และกระดาษแข็งเคลือบอะลูมิเนียมเมื่อเลือกกระดาษกระดาษเหล่านี้แบ่งออกเป็นกระดาษบริสุทธิ์และกระดาษรีไซเคิลคุณภาพของกระดาษบริสุทธิ์นั้นดี เส้นใยกระดาษยาวขึ้น และขนกระดาษและฝุ่นกระดาษที่เกิดขึ้นระหว่างการตัดไดคัทก็น้อยลง

เส้นใยกระดาษของกระดาษรีไซเคิลนั้นสั้น และง่ายต่อการผลิตเยื่อกระดาษและฝุ่นกระดาษในระหว่างการไดคัทโดยเฉพาะอย่างยิ่ง การฟูของกระดาษแข็งเคลือบทองและเงินรีไซเคิลนั้นร้ายแรงกว่า เนื่องจากฟิล์ม PVC หรือฟิล์ม PET บนพื้นผิวทำให้เกิดปัญหาในการไดคัทอย่างไรก็ตาม เพื่อลดต้นทุนและส่งเสริมการพัฒนาผลิตภัณฑ์กระดาษเพื่อการปกป้องสิ่งแวดล้อม ผู้ผลิตจึงใช้กระดาษรีไซเคิลในปริมาณมากปัญหาของกระดาษฝอยและฝุ่นกระดาษสามารถแก้ไขได้จากการขึ้นรูปเช่นนี้เท่านั้น

02 ผลของการขึ้นรูปต่อขุยในการไดคัท

โดยปกติแล้ว เราใช้วิธีดั้งเดิมในการขึ้นรูปผลิตภัณฑ์ของเราเมื่อทำแผ่นไดคัท ให้เลือกตามความหนาของกระดาษตัวอย่างเช่น ในการแปรรูปกระดาษหนา 0.3 มม. ความสูงของมีดไดคัทคือ 23.8 มม. และความสูงของเส้นพับคือ 23.8 มม.-0.3 มม.=23.5 มม.แม้ว่าวิธีการเลือกความสูงของเส้นเยื้องด้วยวิธีนี้จะถูกต้อง แต่จะไม่สนใจระยะห่างระหว่างเส้นเยื้องบนโครงสร้างการขึ้นรูปผลิตภัณฑ์

ตัวอย่างเช่น ระยะห่างระหว่างเส้นเยื้องของซองบุหรี่แบบกล่องแข็งที่พลิกกลับด้านน้อยกว่า 20 มม.เนื่องจากระยะห่างน้อยเกินไป หากทำการเยื้องและไดคัทพร้อมกัน ก่อนที่กระดาษที่พิมพ์จะถูกตัดอย่างสมบูรณ์ การเยื้องจะทำให้กระดาษเกิดแรงดึงและทำให้กระดาษฉีกขาด ส่งผลให้กระดาษเป็นขนดังนั้นการแก้ปัญหาเรื่องขนกระดาษจึงต้องเริ่มจากการปรับระยะห่างระหว่างเส้นเยื้อง เพื่อให้งานพิมพ์สามารถลดแรงตึงเยื้องหรือเปลี่ยนลำดับการเยื้องและไดคัทในระหว่างการไดคัท